A Franziscu  (P. Pillonca - F. Madau)

No b'aiat sentimentos de tristura, in su coro nostru, sa die 19 'e Martu, una chenàbura a serantina, in sa cheja 'e Santa Sarbana, cando su tenore at cantadu sas cantones de su discu nou.  E t' amus tentu a costazu prò parizzas oras, contende contos e ammentende poesias, chene mancu aumbrare sa timòria chi su filu 'e sa vida tua esseret lòmpidu a fìnitia.
Cuntentu 'e cust’ impignu noale, aias nadu chi andaiat bene e chi ti piaghiat meda.
In mesu 'e totu sos tìtulos meledados, nd'aias seberadu unu, Vidas.

Cun su chi sa malasorte nd'at batidu a pustis de una chida, cussu tìtulu paret seberadu dae unu profeta:
e como cussa peràula est prò nois una fide e un'ispera.
Pro chi su coro tou si siat arressu, tue no moris etotu. E no est una vida ebbìa sa chi tenes oe, sun parizzas, in s'istima e in s'ammentu 'onu 'e chie t'at con-notu e tentu in cunsideru e in sa sienda manna chi istrinas a s'istoria 'e sas garas in poesia. Amus lassadu su tìtulu, e-i sa cantone est intregada a tie. E amus lassadu su discu cumente cando l'as iscultadu intro 'e cheja, amigu corale che frade isti-madu, chene bi ponner manu in nudda, nemmancu prò li fagher cuddas ondras chi pius de una 'orta si costuman.      I Comente l’as intesu tue l’an a iscultare sos àteros puru. E nois semus cuntentos de t'aer postu mente fìnas ischende 'e no lu poder torrare a intender umpare a tie.

Adiosu, Franziscu Mura, frade caru chi ti che ses boladu a disora a làcana 'e sos isteddos, avreschende a sa domìniga 'e Pramma, commente chi sa sorte t'apat chérfidu fagher s'istrina 'e calchi rampu 'irde in sa janna 'e Santu Pedru.